bajka z Dalekiego Wschodu - Żółty bocian

Żółty bocian 

bajka chińska 

Starzy ludzie opowiadają, że w chińskim mieście Nankinie, 

mieszkał kiedyś bardzo biedny student imieniem Mi. 

Studiował malarstwo i podobno był niezwykle zdolny. 

Potrafił też pięknie grać na flecie, czym dorabiał sobie grając na ulicach. 

Był on jednak tak biedny, że nie miał nawet na czarkę herbaty i na pewno umarłby z głodu,

 gdyby nie pewien właściciel herbaciarni, który się nim zaopiekował. 

Tknięty litością, dawał mu codziennie miseczkę ryżu i czarkę herbaty; 

wiedział, że nigdy nie otrzyma zapłaty, i nigdy na nią nie liczył. 

Pewnego razu Mi zjawił się w herbaciarni i powiedział:

- Odchodzę z Nankinu. Nie mam pieniędzy, aby zapłacić ci za wszystko, co u ciebie zjadłem i wypiłem.

 Nie chcę jednak, abyś o mnie źle myślał, i nie chcę być niewdzięczny. 

Popatrz więc! 

Mówiąc te słowa, wyjął z kieszeni kawałek żółtej kredy i narysował na ścianie bociana. 

Bocian był cały żółty i wyglądał jak żywy. 

- Ten bocian przyniesie ci tysiąckrotnie więcej pieniędzy, niż wynosi mój dług - powiedział Mi.

Właściciel herbaciarni uśmiechnął się, słuchając słów biednego studenta, 

sądząc, że nie jest on chyba do końca przy zdrowych zmysłach.

- Za każdym razem - kontynuował Mi - gdy zbierze się w herbaciarni kilku ludzi

 i po trzykroć klasną w ręce, zejdzie on ze ściany i będzie dla nich tańczył. 

Twojej herbaciarni przyniesie sławę, a tobie pieniądze. 

Ale pamiętaj, nigdy nie zmuszaj go, by tańczył tylko dla jednego człowieka. 

Jeżeli tak się stanie, będzie to ostatni taniec bociana. 

A teraz żegnaj i pamiętaj, co ci powiedziałem.

Po tych słowach student odszedł w nieznane, zostawiając zdumionego i zaintrygowanego gospodarza. 

Przy najbliższej okazji, gdy w herbaciarni zebrało się dużo ludzi, 

postanowił sprawdzić to, o czym mówił Mi. 

Nie uprzedzając nikogo, poprosił gości, aby klasnęli trzy razy w dłonie.

Wszyscy zebrani w herbaciarni zaczęli więc klaskać. 

Jakież było zdziwienie, gdy bocian natychmiast zszedł ze ściany 

na podłogę herbaciarni i tańczył przeróżne tańce. 

Do tego robił to bardzo żywo i wesoło, strojąc zabawne miny. 

Goście byli zachwyceni. Wykrzykiwali zdumieni i zadowoleni, 

klaskali do rytmu i śpiewali piosenki, a bocian tańczył. 

Kiedy bocian skończył swe pląsy, wracał z powrotem na ścianę i stawał się znowu malowidłem. 

Od tego dnia było tak za każdym razem, kiedy zebrało się w herbaciarni dużo gości. 

Właściciel rzeczywiście bogacił się bardzo szybko. 

Wieść o tańczącym żółtym bocianie rozchodziła się coraz szerzej 

i goście zjeżdżali się tłumnie z okolic, aby przekonać się, czy to prawda. 

Pewnego razu wysoko postawiony cesarski urzędnik o imieniu Mu -Lin, 

wybrał się do miasta niesiony przez swą służbę w lektyce. 

Obok, kroczyła jego straż przyboczna. 

Wszyscy mieszkańcy miasta widząc tak znamienitego dostojnika, 

padali twarzą przed nim i bili uniżone pokłony.

Bogacz, zwabiony niezwykłymi opowieściami o tańczącym ptaku, postanowił 

osobiście odwiedzić słynną herbaciarnię. Kiedy przybył na miejsce, wzbudził niemałą sensację. 

Widząc jednak, że w herbaciarni siedzą tylko chłopi i rzemieślnicy, 

kazał służbie wszystkich wypędzić, bo uznał ich za niegodne dla siebie towarzystwo. 

Służący, za pomocą pałek, szybko to uczynili. 

W pustej herbaciarni został tylko Mu -Lin. 

Zaczął klaskać w ręce, ale bocian się nie poruszył. 

Wyłożył na stół mnóstwo pieniędzy i zażyczył sobie zobaczyć tańczącego bociana, ale i to nie pomogło. 

Właściciel herbaciarni, niewiele myśląc o konsekwencjach, przed którymi przestrzegał go Mi, 

podbiegł do urzędnika i również zaczął klaskać. Ale bocian nie zszedł ze ściany i ani drgnął. 

Nie pomogło klaskanie i zachęty. Bocian zamknął oczy, wtulił dziób 

w żółte skrzydła i odwrócił się tyłem do najwyższego dostojnika Mu -Lina. 

Nikt na to nie mógł nic poradzić. Rozwścieczony Mu – Lin, 

nie przyzwyczajony do takiego nieposłuszeństwa, 

a przyzwyczajony do tego, że zawsze otrzymywał to czego chciał, 

nakazał strażom wyciąć bociana ze ściany. 

- Brać go! - krzyczał wściekle - Zanieść go natychmiast do pałacu! 

Tam na pewno dla mnie zatańczy! 

Podbiegli strażnicy i mieczami wycięli kawał ściany w miejscu, w którym narysowany był bocian. 

Dostojnik wraz ze swoją świtą udał się do pałacu, przekonany, 

że już niedługo dane mu będzie zobaczyć bociani taniec. 

W pałacu kazał służbie postawić bociana na honorowym miejscu,

 przyozdobić kawałek ściany zdobioną ramą, gałązkami pachnących krzewów 

i kwiatami w drogocennych wazach z chińskiej porcelany. 

Rozsiadł się w wygodnym fotelu, na wprost wizerunku bociana i klasnął w dłonie trzy razy.

 Ale bocian ani drgnął, głuchy na prośby i groźby cesarskiego urzędnika. 

Klaskał Mu - Lin i klaskał, ale bocian nie ruszył się z miejsca. 

Dostojnik pomyślał więc, że jeśli sam zacznie tańczyć, może zachęci swym tańcem bociana. 

Kiedy w tańcu przysuwał się coraz bliżej ptaka, ten nagle wyskoczył ze ściany 

i dziobnął go mocno w głowę, tak, że Mu – Lin przewrócił się, 

po czym bocian wrócił na swoje miejsce. 

Wściekł się cesarski urzędnik: 

- Dość tego! Straż! Natychmiast skrócić bociana o głowę – rozkazał czerwony ze złości.

 - Dla biedaków tańczyłeś, a dla mnie, najwyższego dostojnika państwowego nie chcesz? Na śmierć z nim! 

Podbiegła straż przyboczna Mu - Lina, wyciągnęła ostre miecze, aby wykonać rozkaz.

Nagle ktoś mocno zastukał do drzwi pałacu. Służący podbiegli otworzyć i ujrzeli tam studenta Mi.

Bez słowa wyciągnął z kieszeni flet, zagrał, odwrócił się i odszedł, nie oglądając się za siebie. 

A bocian zeskoczył ze ściany, zatrzepotał skrzydłami i podreptał w ślad za nim. 

Od tamtej pory nikt już nigdy nie widział ani studenta Mi, ani tańczącego żółtego bociana. 

Historia ta mówi o tym, że jeśli pojawi się coś szczególnego,

 jakiś talent czy osobliwość, to powinny służyć wszystkim. 

Im więcej ludzi z tego skorzysta, tym większe będzie to miało znaczenie. 

Jeśli zaś zawładnie nią jeden człowiek, to nie jest ważne,
czy ona istnieje, czy nie - dla ludzi znika.

Bajkę tą można również obejrzeć na kliszy do projektora Ania:

oraz obejrzeć: 

Przeczytaj też bajki z innych zakątków świata w zakładce: 

Alfabetyczny spis treści wszystkich bajek, inne bajki z Dalekiego Wschodu, a także inne bajki azjatyckie