Słomiany byczek - bajka ukraińska

Słomiany byczek

bajka ukraińsk

Żyli sobie raz Dziadek i Babka.

Dziadek wyrabiał smołę, a Babka w domu przędzę tkała. Biedni, byli, nic nie mieli. Co zarobili to zjedli. 

Pewnego dnia Babka powiada do Dziadka: 

- Zrób dziadku Słomianego Byczka i pokryj go smołą. 

- A co ty, głupia, mówisz? Do czego ci taki byczek potrzebny? 

- Zrób jak mówię, wiem co robię. 

Dziadek nie miał akurat nic do roboty. Wziął wiązkę słomy, ociosał brzozowe kołki, 

zrobił byczka i nałożył na niego smołę, żeby się nie rozleciał.

Ucieszyła się Babka, w ręce klasnęł, bo byczek wyglądał jak żywy. 

Następnego dnia, Babka wzięła przędzę i popędziła Słomianego Byczka, by pasł się na łące. 

Sama usiadła obok, przędzie i śpiewa: 

Pasie się byczek na łące, 

Babka przędzę tka. 

Pasie się, pasie byczek , 

Babka byczka ma. 

Obróciła się Babka na bok, zamknęła oczy i śpi. 

Za niedługo z ciemnego lasu wyszedł Niedźwiedź. 

Podszedł do byczka i pyta: 

- A ty coś za jeden? 

- Jestem byczek ze słomy, 

smołą opatulony, 

przez Babcię wymyślony, 

przez Dziadka zrobiony. 

– odezwał się byczek

Niedźwiedź na to: 

- Jeśli jesteś ze słomy i smoły, oderwij kawałek ze swojego boku i pokaż.

Ale byczek nic nie mówi. Stoi jak stał i milczy. Zdenerwował się Niedźwiedź,
zamachnął się kosmatą łapą na Słomianego Byczka i dalejże go szarpać.
Ale łapa mu się do smoły przykleiła i nie mógł jej wyciągnąć.
Szarpie, mocuje się, ciągnie, ale nic nie pomaga! Ciągnął byczka, ciągnął, aż zaciągnął w las.
Obudziła się Babka, nie ma byczka! "Gdzie mój byczek? - myśli - Może sam do domu wrócił?"
Idzie, patrzy, a tam Niedźwiedź ciągnie byczka do sosnowego lasu.

 Złapała Babka mocny powróz, rzuciła się na Niedźwiedzia, związała go i do domu przywlekła. 

Woła Babka Dziadka: 

- Dziadku, Dziadku! Byczek przyprowadził nam Niedźwiedzia! 

Dziadek wyskoczył z chałupy i Niedźwiedzia zamknął w piwnicy. 

Nazajutrz z rana, Babka zabrała przędzę i popędziła byczka na pastwisko. 

Sama siadła na górce, przędzie i śpiewa: 

Pasie się byczek na łące, 

Babka przędzę tka. 

Pasie się, pasie byczek , 

Babka byczka ma. 

Za niedługo obróciła się na bok i zasnęła. A tu szary Wilk wybiega 

z ciemnego lasu i - do byczka w te słowa: 

- A ty, coś za jeden? 

- Jestem byczek ze słomy, 

smołą opatulony, 

przez Babkę wymyślony, 

przez Dziadka zrobiony. 

– odezwał się byczek 

- Jeśli jesteś słomiany daj mi trochę słomy. Myśliwy mnie postrzelił, futro sobie naprawię. 

- No to bierz! 

Wilk podskoczył do byczka i chciał wyrwać trochę słomy z jego grzbietu.
Ale łapy mu utknęły i w żaden sposób nie mógł ich wyciągnąć. Szarpał, szarpał ale nic to nie dało.
Tak szarpał, aż zaciągnął słomianego byczka w las. 

Obudziła się Babka, a byczka nie widać.
Myśli: „Pewnie mój byczek sam do domu poszedł”. 

Patrzy, a tam Wilk ciągnie byczka. Pobiegła zawołać Dziadka.
Dziadek złapał Wilka i zamknął w piwnicy. 

Trzeciego dnia, Babka znowu poszła pasać Słomianego Byczka na łące. 
Przędzie i śpiewa: 

Pasie się byczek na łące, 

Babka przędzę tka. 

Pasie się, pasie byczek , 

Babka byczka ma. 

Za niedługo obróciła się na bok i zasnęła.

Nagle na łące pojawiła się Lisica i zdziwiona pyta: 

- A ty, coś za jeden? 

- Jestem byczek ze słomy, 

smołą opatulony, 

przez Babcię wymyślony,

 przez Dziadka zrobiony.

 – odezwał się byczek 

- To daj mi, mój drogi trochę smoły. Psy ogon mi obszarpały, załatam sobie. 

- Bierz! 

Lisica także łapami się przykleiła do Słomianego Byczka i za nic uwolnić się nie mogła. 

Lisicę także Dziadek w piwnicy uwięził. 

Kolejnego dnia, znowu Babka na łace byczka pasie, przędze tka, śpiewa. I znowu oczy zamknęła i usnęła. 

A na Słomianego byczka tym razem złapał się Zając.  I on również trafił do piwnicy. 

Nazajutrz rano, Dziadek usiadł nad włazem do piwnicy i na osełce nóż ostrzy. 

Wystraszyły się zwierzęta, myślą sobie po co taki ostry nóż Dziadkowi. 

Niedźwiedź go pyta: 

- Dziadku, po co nóż ostrzysz? 

- Przyda się, jak będę skórę z Niedźwiedzia zdejmował, 

na futro dla mnie i Babci – odparł Dziadek i dalej nóż ostrzy. 

Niedźwiedź wystraszył się srodze i prosi: 

- Nie rób tego Dziadku, a nie pożałujesz. Puść mnie wolno, 

a przyniosę ci miodu ile dusza zapragnie. 

- No, to idź, ale bez miodu nie wracaj! - odparł Dziadek. 

Uwolnił Niedźwiedzia, a ten wziął nogi za pas. 

Dziadek zaś znowu nad włazem nóż na osełce ostrzy. 

Wilk go pyta: 

- Dziadku, a teraz po co nóż ostrzysz? 

- Przyda się jak będę skórę z Wilka zdejmował, 

na buty dla mnie i Babci– odparł Dziadek i dalej nóż ostrzy. 

Przeraził się Wilk i prosi: 

- Nie rób tego Dziadku, a nie pożałujesz. Puść mnie wolno, 

a przyprowadzę ci młodą owieczkę najładniejszą w całej wsi. 

- Idź, ale bez owcy mi się nie pokazuj! - odrzekł Dziadek, 

puścił wolno Wilka, a ten wziął nogi za pas.

Siedzi Dziadek i znów nóż ostrzy. 

A Lisica z głębi piwnicy pyta: 

- Powiedz mi, Dziadku, po co ten nóż ostrzysz? 

- Przyda się jak będę skórę z Lisicy zdejmował, 

na kołnierz dla mnie i Babci– odparł. 

Przestraszyła się Lisica i prosi: 

- Oszczędź mnie Dziadku, a nie pożałujesz. Przyprowadzę ci tłustą kurkę

 i gąskę, tylko mnie puść wolno! 

- Idź, ale bez kurki i gąski mi nie wracaj !– odparł Dziadek i dalej nóż ostrzy. 

I Lisica czmyhnęła co tchu do lasu.

W piwnicy ostał się tylko jeden Zając. 

Pyta drżącym głosem: 

- Powiedz mi, Dziadku, po co ten nóż ostrzysz? 

- Przyda się jak będę skórę z Zająca zdejmował, 

na rękawice i czapę dla mnie i Babci– odparł dziadek. Akurat zima idzie 

– i jakby nigdy nic nóż na osełce ostrzy. 

Zatrząsł się Zając ze strachu i prosi: 

- Oszczędź mnie Dziadku, a nie pożałujesz. 

Kolczyków ci przyniosę, wstążek kolorowych i kubrak haftowany, tylko puść mnie wolno! 

Dziadek go puścił i Zającowi też uszedł z życiem cało. 

Dziadek i Babka całą noc smacznie przespali, a nad ranem słyszy Babka: 

- Puk!-puk! - ktoś do drzwi wali. 

- Dziadku, Dziadku wstawaj! Ktoś stoi za drzwiami, idź i sprawdź co chce! 

Dziadek wstał, wyjrzał, a tam Niedźwiedź taszczy cały ul. 

Dziadek zabrał ul i tylko zdążył się położyć, a tu w drzwi: „puk!-  puk!” 

Patrzy Dziadek a tu Wilk całe stado owiec zagonił na podwórze. 

Patrzą, patrzą a tu Lisica idzie i wierzbową gałązką  stadko kur i gąsek na podwórze zapędza. 

Nie minęła chwila jak przed chałupą pojawił się Zając ze skrzynią pełną: błyskotek, 

wstążek kolorowych, ubrań haftowanych i innych podarków. 

Uradował się Dziadek, uradowała się Babka. Koniec z biedowaniem! 

Owce na targu sprzedali, kupili woły.
Dziadek zaczął pole uprawiać i niedługo potem tak się wzbogacił,
że lepiej tego nie mówić! Teraz siedzą sobie przed chatą, Dziadek fajeczkę pyka i dobrze się mają.

Tylko nie wiadomo jak to się stało, że pewnego dnia,
Słomiany Byczek w słońcu się roztopił i tyle z niego zostało.

Przeczytaj też bajki z innych zakątków świata w zakładce: 

Alfabetyczny spis treści wszystkich bajek, a także inne bajki europejskie

Można również obejrzeć bajkę z 1954 roku, o tym samym tytule, 
która jednak nie pokrywa się z treścią wersji ksiażkowej. 

Słomiany byczek - w wersji polskiej