bajka amerykańska o trzech króliczkach i ich mądrej mamie

O trzech królikach

bajka meksykańska 
z Ameryki Północnej

Na ziemi meksykańskiej w zacisznej królikarni, mieszkała rodzina królików. Matka- seniora Lapinosa, pilnie dbała o dobre wychowanie swych pociech. Gdy tylko dostrzegła coś niewłaściwego, zaraz wołała:

- Synku Lapino, trzymaj prosto uszy!

- Lapineczku, mój syneczku, jak możesz jeść marchewkę trzymając ją w brudnych łapkach? - zwracała się do młodszego synka.

Lapiniątko, ty głuptasku, kto tak robi? - mawiała do najmłodszego, najmilszego króliczka. - Nie przewracaj oczami, bo dostaniesz zeza. 

Mówiąc między nami, to Lapino i Lapineczek nie słuchali z należytą uwagą napomnień matki, a tylko Lapiniątko trzymało się stale maminego ogonka. Ale pewnego dnia stało się inaczej. Mama poszła do sąsiadów na świeżą, smaczną, chrupiącą sałatkę. 

Bracia zawołali do Lapiniątka:

- Idziesz z nami?

No cóż! Mamy nie było i Lapiniątko wybrało się z braćmi do lasu. Była to bardzo niebezpieczna wyprawa. Z początku wszystko szło gładko i zabawnie. Trawa pachniała i smakowała nadzwyczajnie. A jak przyjemnie było tarzać się po łączce! Zupełnie inaczej niż w królikarni. Lecz nagle słońce schowało się za drzewa, a piękny las stał się zaraz ciemny i straszny. 

Króliki przesrały się bawić. 

- Ja chcę do domu! - pochlipywało Lapiniątko - do mamy! Tu wszystko takie ciemne i straszne! Boję się! 

- Trzeba będzie poczekać w grocie tak długo, aż się zrobi dzień - postanowił Lapino, najstarszy z króliczków. 

Ilustracja z wydania I Nasza Księgarnia, 1967 rok

Ilustracja z wydania III, Nasza Księgarnia 1989 rok

Już się wciskali do groty, kiedy małe Lapiniątko zatrzymało braci. 

- Och, moi braciszkowie, czy zapomnieliście, czego uczyła nas mama? Jeśli się gdziekolwiek wchodzi, trzeba zawsze przedtem zapytać o pozwolenie. 

- A wiesz przynajmniej, kogo spytać? - zdziwił się Lapino.

- Jak to kogo?...Groty oczywiście!

I małe Lapiniątko powiedziało, tak jak je uczyła seniora Lapinosa:

 -Panie...Pani Groto! Jest nas trzech biednych, zbłąkanych króliczków. Czy pozwolisz nam spędzić noc pod swoim dachem?

Króliczki czekały grzecznie na odpowiedź. A w tej grocie mieszkał wąż boa. Zbudziło go wołanie Lapiniątka i poczuł okropny głód. 

- Ssssssssssam jesssstem, to się zmieśśśśścicie. 

Och, gdybyście usłyszeli grotę mówiącą głosem węża, zrozumielibyście wtedy, jak bardzo zlękły się króliczki! Na szczęście Lapiniątko nie straciło zimnej krwi.

Odpowiedziało bardzo szybko:

- Dziękuję, dziękuję pani Groto! Pobiegnę tylko i poszukam braci!

- Sssssspiesz się! Sssssstawcie się ssssskoro! - wysyczał wąż.

Zwinął się boa w kłąb i zaczął marzyć o wspaniałej kolacji z trzech młodych królików.  A kolacja ile sił w dwunastu łapkach zmykała do domu, jak tylko mogła najszybciej. Dobre były nauki seniory Lapinosy, prawda?

Autor: Bolesław Zagała ze zbioru: " Najkrótsze bajki" 

Ilustracje: Zdzisław Witwicki

Nasza Księgarnia , Wyd. I 1967 rok

Nasza Księgarnia , Wyd II z 1973 roku  i Wyd.  III z 1989 roku

Przeczytaj też bajki z innych zakątków świata w zakładce:
Alfabetyczny spis treści wszystkich bajek oraz inne bajki amerykańskie. 
W zakładce "Najkrótsze bajki " znajdziecie więcej postów z tej książeczki.