Wrona i ser - bajka polska

Wrona i ser

wierszyk polski

„Niech mi każdy powie szczerze,

Skąd się wzięły dziury w serze?” 

Indyk odrzekł: „Ja właściwie

Sam się temu bardzo dziwię”. 

Ilustracja: Andrzej Wierciński

Kogut zapiał z galanterią:

„Kto by też brał ser na serio?” 

Owca stała zadumana:

„Pójdę, spytam się barana”. 

Koń odezwał się najprościej:

„Moja rzecz to dziury w moście”. 

Ilustracja: Dorina Maciejewska

Pies obwąchał ser dokładnie:

„Czuję kota: on tu kradnie!” 

Kot udając, że nie słyszy,

Miauknął: „Dziury robią myszy”. 

Ilustracja: Dorina Maciejewska

Przyleciała wreszcie wrona:

„Sprawa będzie wyjaśniona,

Próbę dziur natychmiast zrobię,

Bo mam świetne czucie w dziobie”. 

Ilustracja: Dorina Maciejewska

Bada dziury jak należy,

Każdą dziurę w serze mierzy,

Ilustracja: Gerard Labus

Każdą zgłębia i przebiera -

A gdzie ser jest? Nie ma sera! 

Ilustracja: Andrzej Wierciński

Indyk zsiniał, owca zbladła:

„Gwałtu! Wrona ser nam zjadła!” 

Ilustracja: Dorina Maciejewska

Na to wrona na nich z góry:

„Wam chodziło wszak o dziury.

Wprawdzie ser zużyłam cały,

Ale dziury pozostały!

Bo gdy badam, nic nie gadam,

I co trzeba zjeść, to zjadam.

Trudno. Nikt dziś nie docenia

Prawdziwego poświęcenia!” 

Po czym wrona, jak to ona,

Poszła sobie obrażona.

Ilustracja: Dorina Maciejewska

Autor: Jan Brzechwa

Przeczytaj też bajki z innych zakątków świata w zakładce: 

Alfabetyczny spis treści wszystkich bajek oraz inne bajki europejskie