Żaba - wierszyk polski - Jan Brzechwa

Żaba

wierszyk polski

Pewna żaba 

była słaba,

więc przychodzi do doktora 

i powiada, że jest chora. 

Doktor włożył okulary, 

bo już był cokolwiek stary, 

potem ją dokładnie zbadał, 

no, i wreszcie tak powiada: 

- Pani zanadto się poci, 

niech pani unika wilgoci, 

niech pani się czasem nie kąpie, 

niech pani nie siada przy pompie, 

niech pani deszczu unika, 

niech pani nie pływa w strumykach, 

niech pani wody nie pija, 

niech pani kałuże omija, 

niech pani nie myje się z rana, 

niech pani, pani kochana, 

na siebie chucha i dmucha, 

Bo pani musi być sucha!

Wraca żaba od doktora, 

myśli sobie: - "Jestem chora, 

a doktora chora słucha, 

mam być sucha - będę sucha!

Leczyła się żaba, leczyła, 

suszyła się długo, suszyła, 

aż wyschła tak, że po troszku 

została z niej garstka proszku. 

A doktor drapie się w ucho: 

- Nie uszło jej to na sucho!

Autor: Jan Brzechwa
Ilustracje: Gerard Labus 
w książeczce "Zwierzyniec"
oraz ze strony: educaplay.com