z serii Poczytaj mi mamo - Przepraszam smoku - bajka wierszowana polska

Przepraszam smoku

bajka polska wierszowana

Za górą wielką, stromą 

w czasach niezmiernie dawnych 

żył pewien mężny rycerz 

ze swej grzeczności sławny.

Niezwykle był uprzejmy, 

(co się nie często zdarza), 

nikogo nie zaczepiał, 

nikogo nie obrażał.

Grzecznie rozmawiał z każdym, 

słów brzydkich nie używał, 

mile widzianym gościem 

na zamku króla bywał...

A nieopodal zamku - 

jak głoszą dzieje stare - 

smok groźny i podstępny 

w górach miał swą pieczarę.

Gdy noc zapadła czarna, 

z jamy wyłaził skrycie 

i swoim zachowaniem 

zatruwał ludziom życie.

Król z gniewu brodę targał 

i, jak to często bywa, 

temu, kto zgładzi smoka, 

córkę swą obiecywał.

Niejeden tam już śmiałek 

konno i z mieczem w dłoni 

z okrzykiem: - Giń, poczwaro! - 

do smoczej jamy gonił.

Lecz smok tak ogniem ziajał 

i ryczał tak donośnie, 

że każdy - choć odważny - 

umykał, gdzie pieprz rośnie!

Wreszcie rzekł rycerz grzeczny: 

- Ja pójdę, proszę króla! 

Ten smok coś tu za długo 

bezkarnie sobie hula!

Poszedł. Przy smoczej jamie 

przystanął w pełnej zbroi 

i palcem - puk! puk! - w skałę 

zapukał, jak przystoi.

- Przepraszam, że przeszkadzam - 

rzekł - lecz to ważna sprawa... 

Chciałbym z szanownym panem, 

poważnie porozmawiać.

Smok zdębiał! Już rycerzy 

przepłoszył stąd niemało... 

Teraz nie pisnął słowa. 

Po prostu go zatkało.

Niestety, ogniem zionie, 

niestety, owce dusi, 

więc w skórę pan, niestety, 

ode mnie dostać musi!

Mam pana kolnąć mieczem? 

Czy kopią? Jak pan woli? 

Ale uprzedzam z góry, 

że to okropnie boli.

Więc może by pan jednak 

stąd dobrowolnie poszedł? 

Niechże się pan namyśli, 

uprzejmie pana proszę...

Smok tylko okiem łypnął, 

podumał jeszcze chwilę 

i sapnął: - Chyba pójdę, 

gdy mnie tak prosisz mile...

Chodziaż owieczek tłustych 

spora tu jest gromada, 

lecz gdy ktoś grzecznie prosi, 

odmówić nie wypada.

Pa! Żegnam - machnął łapą, 

ukradkiem łzę starł z oka, 

rozwinął smocze skrzydła 

i... zniknął gdzieś w obłokach.

Król z córką na zwycięzcę 

już czekał na tarasie 

i weselisko huczne 

wyprawił w krótkim czasie.

Autor: Wiera Badalska

Ilustracje: Maria Uszacka

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia 1985 rok

Przeczytaj też: inne bajki z serii Poczytaj mi mamo

oraz inne bajki z cyklu Książeczki z PRL-u