Z bajką przez świat: Dwa Mrozy

Dwa Mrozy.

bajka rosyjska

Dwa Mrozy, dwaj bracia rodzeni,
szli przez gęsty, ciemny las,
przez szczere pole,
ręka w rękę, noga w nogę.

Nagle, mówi jeden Mróz do drugiego:

- Bracie Mrozie - rzekł
Mróz - Czerwony Nos
- a jakbyśmy się tak zabawili?

Może kogo zamrozimy?

Drugi brat odpowiada:

- Dlaczego by nie, bracie Mrozie
- Siny Nos - przytaknął.
- Ale tu wokoło pole
śniegiem pokryte, wielkie zaspy leżą,

wszystkie drogi zasypane.
Ludzie tędy nie chodzą.

Biegnijmy lepiej do drogi za lasem,
tam śniegu mniej.
Może tam kogo spotkamy.

Popędzili dwaj bracia Mrozy
tam gdzie droga przejezdna.
Biegną wielkimi susami,

skaczą po czubkach drzew,
nad choinkami, trącają sosny,

aż czapy śniegu na ziemię spadają.
Stare świerki skrzypią pod ich cięzarem,

młode jodełki uginają się
- taki mróz je chwycił.

Przystanęli, nadsłuchują, a tam z oddali dobiega ich z jednej strony:
dźwięk dzwoneczków,

a z drugiej strony gruby głos dzwona.

Patrzą, a tam gdzie dzwoneczki dźwięczą wesoło, w saniach gna po śniegu bogaty kupiec. Sanie zaprzęgnięte w trzy
rącze konie, mkna drogą,
a kupec z bicza trzaska

i tylko konie pogania.

Po drugiej stronie,
tam gdzie słychać jeden dzwon,

jedzie w saniach biedny chłop.
Jedna tylko szkapina sanie
liche ciągnie, ledwo zipie.

Odezwał sie Mróz- Czerwony Nos:

- Ty biegnij za kupcem, bracie.
Na nim futro z niedźwiedzia,
ciepło mu pewnie.

Ja młodszy jestem i za słaby jeszcze,
żeby sobie z nim poradziać.

Na chłopie cienka kapota,
jego łatwiej będzie mi zamrozić.

- Niech będzie jak mówisz - zgodził się starszy brat Mróz - Siny Nos -

- wieczorem spotkamy się w szczerym polu i zobaczymy komu poszło najlepiej.

Zaświstało, zawiało mroźnym wiatrem, posypało śniegiem i Mrozy puścili się do biegu. Jeden pogonił za kupcem,
a drugi za chłopem.

Dogonił Mróz - Siny Nos
sanie z dzwoneczkami.
W saniach siedzia bogaty kupiec.

Na jego grzbiecie futro niedźwiedzie,
na głowie lisia czapa, a na nogach ciepłe buty z wilczej skóry.

Uśmiechnął się Mróz - Siny Nos
i pomyślał:- "To ci nie pomoże..."

Poklepał kupca po po plecach...
- nic, nawet się nie obejrzał.

Poklepał go palcem po policzku.
Czuje kupiec, że policzki i nos
ma czerwone z zimna.

Kołnierz wyżej postawił
i w niego się wtulił.
A Mróz- Siny Nos jeszcze
mocniej go szczypie,

pod futrzany kołnierz się wślizguje,
czapę podnosi, do butów włazi.

Kupiec mógł wyjść z sań, nogami potupać, rękami pomachać, ale on w saniach
wolał zostać i jeszcze
mocniej się kożuchem opatulać.

"Jak będę siedział cicho
pod ciepłym futrem,
to może Mróz odpuści" - myślał.

Ale Mróz nie odpuści,
tylko zadął mroźnym powietrzem.

Wzdrygnął się kupiec, zimno
przeszywa go do szpiku kości,

i czuje, że ciepłe ubranie
wcale mu nie pomaga.

I w ten sposób, Mróz - Siny Nos
kupca zamroził i w sopel lodu zamienił.

Pozostawił go w saniach
i powrócił w szczere pole.

Przycupnął na pniu drzewa
i czeka na Mroza - Czerwonego Nosa.

W tym samym czasie Mróz - Czerwony Nos dogonił chłopa. Na biednym chłopie
kapota połatana. Cienka mycka ,
dziurawe rękawice i byle jakie buty.

"Szybko się z tobą rozprawię"
- uśmiechnął się Mróz.

Chciał go Mróz - Czerwony Nos
od razu w saniach zamrozić,
ale chłop jak tylko zimno poczuł,

szybko z sań zeskoczył
i biegnie za nimi.
W biegu Mróz go nie złapie.

"No - pomyślał Mróz - Czerwony Nos - biegaj, biegaj i tak cię chwycę
i w sopel lodu zamienię!"

Ale nie dane mu było tego uczynić,
bo chłop złapał siekierkę
i dalejże drzewo ścinać.

Macha siekierką żwawo,
tylko wióry lecą dookoła.

Podkradł się Mróz do chłopa:

"Tu cię mam!" - mówi do siebie.

Ale chłop, od tej roboty cały się spocił.

Zdjął kapotę i na śnieg rzucił.
Ciepło mu, zimna nie czuje.

Rozsierdził się Mróz - Czerwony Nos,
że nie może sobie z biednym chłopem poradzić. Złapał kapotę i mroźnym
wiatrem dmucha. Potem wlazł pod nią, siedzi tam i nadal ją mrozi.