Z bajką przez świat

Dlaczego kocur myje się dopiero po jedzeniu 

bajka litewska

Każdy wie, że koty są nadzwyczaj czyste. Kot co rusz starannie czyści sobie łapką futerko. Zauważyliście jednak, że koty z zasady „myją się" dopiero po jedzeniu. A wiecie dlaczego?
Otóż kiedyś, a było to już bardzo dawno temu, pewnemu wielkiemu czarnemu kocurowi przejadły się myszy. Krótko mówiąc, miał apetyt na coś delikatniejszego. „Mysz ciągle grzebie w glinie pod podłogą, wyciera sobą jakieś zapyziałe kąty, a potem ma mieć smaczne mięso!" — snuły się ponure myśli w okrągłej kocurzej łepetynie. — „A gdyby tak złowić jakiegoś ptaszka? Ten dopiero pachnie: wietrzykiem, słoneczkiem i sosnowym lasem. To, mój panku, musi mieć zupełnie inny smak!"
Tak więc kocur skradał się po miedzy, długo czatował pod kwitnącą tarniną, aż w końcu polowanie mu się powiodło. Złapał zwinną sikorkę i niesie ją w pyszczku za chatę: tam dopiero w zaciszu urządzi sobie ucztę!
Sikorka tymczasem otrząsnęła się z przerażenia i zapytała:

— Cóż to, będziesz jeść tymi umorusanymi łapami, ty brudasie? Nie myjesz się przed jedzeniem?
— Że też przed śmiercią chce ci się jeszcze szczebiotać o takich bzdurach! — zamruczał czarny okrutnik.
— To przecież nie są bzdury! Czyżbyś nigdy nie obserwował gospodarza albo gospodyni?
— Jak to nie? Przecież z nimi mieszkam! — bronił się kocur.
— A nie zauważyłeś, że ludzie przed każdym posiłkiem myją sobie ręce? Że nie jedzą jak prosiaki? — ćwierkała szyderczo sikorka.
— Ja przecież też nie jestem prosię — obraził się kocur.

— No to mam nadzieję, że sobie te umorusane łapska umyjesz, zanim zaczniesz jeść — docinała mu sikorka.
— No, dobrze — mruknął znudzony kocur. — Niech będzie tak, jak chcesz. Ostatnie życzenie powinno się spełniać. — Położył sikorkę w trawie i szorstkim języczkiem zaczął sobie dokładnie myć przednią łapkę.
Sikorka wygładziła potargane skrzydełka, potem dzióbkiem uporządkowała kolorowe piórka i nagle frrr! — i już jej nie było!
Kocur skoczył jak błyskawica, ale za późno! Jego pazurki już tylko przeczesały powietrze. Wesoły świergot sikorki dobiegał z wierzchołka pobliskiej brzózki.
— A to mnie, bestyjka, wystrychnęła na dudka! Ale dobrze mi tak! Nie powinienem na starość wprowadzać jakichś zmian — prychnął ze złością kocur i poprzysiągł sobie święcie, że już nigdy nie będzie myć się przed jedzeniem. — Najpierw się nasycę, a dopiero potem doprowadzę się do porządku — zadecydował, i zawsze już tak robił.
Od tego czasu każdy kot najpierw musi się najeść, a potem dopiero łapką pieczołowicie się myje.

Przeczytaj też bajki z innych zakątków świata:

Alfabetyczny spis wszystkich bajek