Jak chłopiec został wielkim myśliwym - bajka eskimoska - ludów zimnej Syberii

Jak chłopiec został wielkim myśliwym

bajka czukocka (eskimoska)
na podstawie tradycyjnych opowieści 

W pewnej eskimoskiej osadzie mieszkał mały chłopiec. Był sierotą, który na świecie nie miał nikogo, oprócz babci. Chłopiec był jeszcze mały i słaby. Brakowało mu umiejętności i odwagi dorosłego, doświadczonego myśliwego.

Barbara Lavallee

Tak więc, aby wyżywić babcię i siebie, przybiegał nad brzeg morza, kiedy myśliwi powracali z połowów. Sierotka wystawał wtedy na brzegu i zgodnie ze zwyczajem Eskimosów, otrzymywał od myśliwych kawał mięsa.
I tym razem też tak było. 

Myśliwy upolowali wielkiego wieloryba. Najstarszy z łowców odciął ostrym nożem kawał mięsa z tłuszczem i ofiarował chłopcu. 

Aleksander Koszkin

Wrócił szczęśliwy chłopak z kawałkiem odciętego mięsa do dom,  a babka w te słowa:

- Zakop mięso w ziemi. Kiedy nie będziemy mieli jedzenia w zimie wtedy je odkopiemy i  zjemy. 

Chłopiec wykopał włócznią dziurę w zamarzniętej ziemi i wsadził w nią mięso. 

To była długa, mroźna zima. Pokarm w yarangu*  już dawno zniknął, nie zostało nawet małej suszonej ryby.

- Jestem bardzo głodna. Musimy coś zjeść... - powiedziała pewnego dnia babcia. - Idź i wykop mi mięso!

Chłopak włożył ciepłe futro, wziął włócznię i poszedł do tundry do miejsca, w którym zakopał wielorybie mięso od myśliwych. 

Kopał, kopał zamarzniętą ziemię, a kiedy już dokopał się do zapasów, zobaczył stadko myszek, które w popłochu rozbiegły się we wszystkich kierunkach. Jakież było przerażenie chłopca, który wyciągając mięso z dołu w ziemi, zobaczył, że jest do połowy obgryzione przez myszy! Chłopiec usiadł na śniegu i gorzko zapłakał. 

Nagle podeszła do niego wielka mysz.

- Jestem matką wszystkich tych myszy , które przed chwilą wystraszyłeś - powiedziała - bardzo cię proszę, żebyś pozostawił  to mięso moim licznym dzieciom! Nie przeżyją zimy, jeśli pozbawisz ich tego jedzenia. 

- A co w takim razie będziemy jedli z z babcią?  - zapytał chłopiec - jesteśmy bardzo głodni...

Aleksander Koszkin

- Nie martw się. Od tej chwili nie będziesz już więcej głodował- powiedziała mysz- staniesz się silny, szybki i potężny. 

I to mówiąc mama mysz dotknęła łapy chłopca, a jego ręce stały się silne. Dotknęła łapą jego stóp - a jego nogi stały się szybkie i mocne. Potem wbiegła na jego ramion - i one stały się potężne.

- Jaki duży i silny jestem teraz! - cieszył się chłopiec - nawet yaranga  mojej babci wydaje się być taka mała!

Chłopiec pobiegł w te pędy do osady. A kiedy jak strzała w padł do namiotu, babcia zapytała:

- Przyniosłeś chłopcze mięso?

- Nie, babciu- powiedział chłopiec - Ziemia jest zbyt zmarznięta, moja mała włócznia nie dała sobie rady. 

Babcia spojrzała na wnuka i powiedziała:

- Jaki duży i silny się stałeś. Kiedy tak szybko dorosłeś? -ale chłopiec nie zdążył odpowiedzieć, bo wtem znad brzegi morza dały się słyszeć krzyki:

- Uciekajcie! Uciekajcie! - krzyczały kobiety  i uciekały w popłochu. 

Rie Munoz

Chłopiec chwycił swoją włócznię, wybiegł z namiotu. Zobaczył myśliwych ze swej wioski, ścigających niedźwiedzia polarnego. Pognał w te pędy za niedźwiedziem i myśliwymi. 

Wyprzedził pierwszego łowcę i pyta:

- To twój niedźwiedź?

- Może być twój, jeśli go złapiesz - uśmiechnął się łowca.

Chłopiec podbiegł do drugiego myśliwego i pyta go:

- Czy to twój niedźwiedź?

- Może być twój - uśmiechnął się łowca -  jeśli uda ci się go dogonić!

Chłopiec dogonił trzeciego myśliwego i jego również zapytał o to samo. 

Myśliwy wyszczerzył zęby w uśmiechu, tak go rozbawiło pytanie małego chłopca, że rzekł:

- Spróbuj go dogonić - to będzie twój!

Chłopiec bardzo szybko dogonił niedźwiedzia i przebił go włócznią. Zdziwili się mocno myśliwi, ale zgodnie z obietnicą niedźwiedź należał do tego , kto go pierwszy upoluje. Chłopiec przerzucił martwego zwierza przez ramię  i zaniósł do swojej yarangi. 

Powiedział wtedy do babci:

- Spójrz babciu! Upolowałem niedźwiedzia! Wezwij wszystkich ludzi z osady i podziel między nich mięso. Nie jesteśmy jedynymi, którzy głodują.

Ludzie przybywali z całej wioski, a mięsa było tyle, że starczyło dla wszystkim. Nikomu nie brakło. 

- Teraz jestem najszybszym, najsilniejszym  i najszczęśliwszym z myśliwych!  - powiedział chłopak do ludzi z osady.

Od tego czasu chłopiec codziennie polował i zawsze wracał ze zdobyczą. Zawsze dzielił się upolowanym zwierzęciem z innymi.
I nigdy nie zapomniał umieścić kawałka mięsa w jamie,  dla dużej myszy i jej gromadki dzieci.

Aleksander Koszkin

* (Yaranga - namiot Czuków i Yupich (syberyjskich Eskimosów) w kształcie stożka, zakończony drewnianymi belkami w kształcie rogów renifera,  pokryty jest skórami reniferów lub morsów.

Przeczytaj też bajki z innych zakątków świata w zakładce: Alfabetyczny spis treści wszystkich bajek oraz bajka Ludów Zimnej Północy. a także inne bajki azjatyckie.