Kot i kura
bajka buriacka (syberyjska)
- Lubię cię, kuro powiedział kiedyś kot. Ty jesteś bura i ja jestem bury – musimy się zaprzyjaźnić.
Kura mu nie uwierzyła i powiedziała:
- Pamiętam, jak twoja matka ukradła mi kurczaka w zeszłym roku. Czy mogę, więc ci wierzyć? Nie chcę cię obrazić, ale wy koty, jesteście fałszywe. Ale jeśli chcesz, możesz udowodnić swoje oddanie, kotku!
Kot nie wiedział, co powiedzieć i bardzo się zdenerwował. Ale kilka dni później przyszedł polować na myszy do starej stodoły, gdzie stał stóg siana. Zobaczył kurę. Nagle przerażona kura rzucił się do ucieczki i ukryła się właśnie w tym stogu siana.
- Co się jej stało?- myślał kot. Może powinienem jej pomóc ?...
Kot pobiegł za nią i zobaczył jastrzębia spadającego z nieba. Jastrząb z wysokości nie zauważył różnicy, ponieważ kot i kura były bure.
Kot szybko odwrócił się na plecy, złapał jastrzębia ostrymi pazurami. Niestety, nie przeżył tego spotkania.
Potem kura opuściła schronienie i powiedziała:
- Teraz wierzę ci, kotku. Tylko prawdziwy przyjaciel może tak się poświęcić w imię przyjaźni.
I ktoś nadal jeszcze uważa, że kot i kura nigdy nie mogą się zaprzyjaźnić!?
Opracowanie: Agnieszka Jasińska
Przeczytaj też bajki z innych zakątków świata w zakładce: Alfabetyczny spis treści wszystkich bajek oraz bajki Ludów Zimnej Północy i Skandynawii, a także inne bajki azjatyckie.
Ciekawostki:
Buriaci to naród pochodzący z Mongolii i liczący około 500 tysięcy osób. Posługują się językiem buriackim. Zamieszkują tereny północnej Azji w okolicach jeziora Bajkał. Poza tym, naród ten żyje w Mongolii (około 40 tysięcy osób) i na północnym wschodzie Chin (około 20 tysięcy osob). Lud Buriacki zajmuje się przede wszystkim hodowlą bydła, owiec, kóz, koni i wielbłądów.Dodatkowymi rodzajami działalności gospodarczej są: łowiectwo, rybołówstwo oraz połów fok.
Plemiona mongolskie zasiedlały region wokół Bajkału od X wieku. Etos buriacki uformował się w XII-XIX w. w wyniku konsolidacji plemion bliskich sobie pod względem kultury i języka. Po raz pierwszy nazwa "Buriaci" pojawiła się w 1240 r. w mongolskich zapiskach. Do XIX wieku Buriaci wiedli koczowniczy tryb życia, następnie przeszli do życia osiadłego.
Zachodni Buriaci wyznają - szamanizm, Buriaci w Kraju Zabajkalskim- lamaizm. Ponadto niewielka liczba Buriatów wyznaje prawosławie. Najwyższą istotą w wierzeniach buriackich jest Wielkie Błękitne Niebo, obok którego funkcjonuje panteon bóstw, przypominający grecki. Szamanizm zakłada kultywowanie miejsc świętych, za które uznawano góry, las, rzeki. W religii buriackiej szamani, powołani do swojej roli przez duchy, pełnią rolę łącznika między światem ziemskim i duchowym.
Ubrania zarówno kobieca jak i męskie są dość skromne ilościowo. Składa się na taki strój: bielizna, koszuli i spodnie, a na to kaftan długi, aż do ziemi i luźny, przepasanym szeroką szarfą lub pasem. Kołnierz takiego kaftana był wąski, długi i wyszywany lub haftowany. Zamężne kobiety nosiły kamizelkę bez rękawów na swoich dziennych sukienkach - "udge "Ulubionymi ozdobami kobiet są wisiorki, kolczyki, naszyjniki, medaliony, wstążki. Często wplatane również we włosy.
Buriacki ornament ludowy ma też wiele wspólnych cech z ornamentami koczowniczych i pół-koczowniczych ludów starożytnej Azji Środkowej i południowej Syberii.
Natomiast w baśniowej tradycji buriackiej, znajdziemy wpływy mongolskie i kałmuckie, a także ludów mówiących po turecku - ałtajskich, tuwińskich, jakuckich i ludu Khaków. Buriackie bajki przeniosą nas do jurty, położonej gdzieś w odległych i bezludnych stepach. Opowiadane wieczorami przy ognisku przez gawędziarza, który zawsze przy ogniu zajmuje honorowe miejsce - prowadza nas w świat tajemnic, magii, zwierząt...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Osobom spamującym, próbującym reklamować w komentarzach inne strony- podziękuję i ich komentarze będą usuwane.
Pozostałym, bardzo dziękuję za wyrażenie swojej opinii i zapraszam ponownie:)