bajka ukraińska- wschodniosłowiańska - Zajęcze sadło

Zajęcze sadło 

bajka ukraińska (ludowa)

Jechał pan z furmanem Iwanem w daleką drogę. Jechali milcząc, ale zbrzydło im milczenie. Więc pan pomyślał: „E, trzeba porozmawiać". W tym czasie wyskoczył skądsiś zając. 

Więc pan zaczął rozmowę od zająca. 

— O, u mnie w lesie — to są zające, ale nie takie, jak ten maluśki, który tu pokicał, tylko wielkie. Przywiozłem z zagranicy na rozpłódek. Jednego razu wybrałem się na polowanie i wziąłem ze sobą z dziesięciu naganiaczy. Nabiłem wtedy tych zajęcy ze trzy dziesiątki. A jednego ubiłem tak ogromnego jak baran. No, a kiedy zdarłem z niego skórę, to było pod nią z dziesięć kilo sadła. Oto jakie mam zające. 

Furman słuchał, słuchał, a potem mówi: 

— Wiooo, gniade! Już niedaleko ten most, który załamuje się pod kłamcami. 

Posłyszał to pan i mówi: 

— Widzisz, Iwanie, jakie to zające bywają. Co prawda, z tego wielkiego to dziesięciu kilo sadła nie było, ale tak może z pięć. 

— Wiadomo, zając zającem — mówi Iwan. 

Więc jadą dalej, a pan znów do Iwana: 

— Słuchaj, Iwanie, czy prędko już będzie ten most, o którym to mówiłeś? 

— Już niedługo, panie — mówi Iwan. 

— No, to wiesz, Iwanie — ciągnie dalej pan — na tym zającu — to chyba nawet i pięciu kilo sadła nie było, może ze dwa czy półtora, nie więcej.Tak! 

Ale pojechali jeszcze trochę, pan się wierci i wierci na siedzeniu i znów mówi: — A czy prędko Iwanie już ten most będzie? 

— Ależ prędko, panie, tuż-tuż, tylko w dolinkę zjedziemy. 

— Hm — mówi pan — a wiesz, Iwanie, na tym zającu to nawet wcale sadła nie było. Sam wiesz, jakie tam zając ma sadło. 

— Wiadomo — mówi Iwan — zając zającem. 

Zjechali w dolinę, a pan wtedy pyta: 

— A gdzież, Iwanie, ten most, o którym mówiłeś? 

— A on, panie — mówi Iwan — roztopił się tak samo, jak to zajęcze sadło, o którym wyście mówili.

Przeczytaj też bajki z innych zakątków świata w zakładce: Alfabetyczny spis treści wszystkich bajek, a także inne bajki europejskie